Zabytki i historia Pomorza

Nawa główna wysoka na 17,7 metrów przykryta jest gotyckim sklepieniem gwiaździstym. Na jej ścianach poniżej okien zawieszone są obrazy różniące się kształtem (prostokątne i owalne) oraz czasem powstania. Należały one pierwotnie do klasztoru lub kościoła św. Jakuba w Oliwie.

Sześć dużych obrazów w prostokątnych ramach pochodzi z 1615 roku. Autorstwo ich jest nieznane. Początkowo zawieszone one były nad stallami stojącymi do 1831 roku w nawie głównej. Przedstawiają one Chrystusa w mandorli, Chrystusa biczowanego, św. Bernarda z Clairvaux, Madonnę stojącą na sierpie księżyca, Matkę Bolesną z mieczem w sercu i św. Benedykta z Nursji.

Siedem dużych owalnych obrazów namalował w 1694 roku gdański malarz Andrzej Stech. Na obecne miejsce przeniesione one zostały w 1833 roku z obejścia chóru w kościele św. Jakuba. W barokowym ujęciu przedstawione są na nich następujące sceny: zwiastowanie NMP, narodziny Chrystusa, wniebowzięcie Maryi, Chrystus i Maryja w otoczeniu świętych, przekazanie przez Chrystusa i Maryję reguły zakonnej założycielom zgromadzenia, Chrystus w otoczeniu apostołów i ewangelistów oraz Chrystus i Maryja otoczeni przez święte i dziewice.

Ikonograficzny wystrój uzupełniają dziesięć mniejszych wizerunków apostołów ujętych w prostokątne ramy z pierwszej połowy XVII wieku oraz czternaście przedstawień stacji drogi krzyżowej z 1948 roku autorstwa Zofii Baudouin de Courtney.

Nawę główną wieczorną pora oświetlają dwa żyrandole. Wielki - półtonowy z mosiądzu z 1833 roku wisi w miejscu przecięcia się nawy z transeptem. Ma on 24 ramiona. Mały szesnastoramienny wykonany jest z pozłacanego brązu i zawieszony jest w czwartym przęśle nawy. Zwieńcza go orzeł w koronie z rozpostartymi skrzydłami. 

Fot. fot. Piotr Sasin (CC BY-NC-ND 3.0 PL)