Zabytki i historia Pomorza

Ołtarz ufundowany został w 1647 roku przez opata Aleksandra Kęsowskiego. Jego też herb i data fundacji widnieją na belkowaniu oddzielającym zwieńczenie od retabulum. Twórca ołtarza oraz obu obrazów jest nieznany.

Dwa obrazy w ołtarzu związane są z narodzeniem Chrystusa. Mniejszy w zwieńczeniu jest ilustracją umieszczonego nad obrazem napisu łacińskiego - „Leży w żłobie i panuje w niebie”. W retabulum malowidło przedstawia pokłon trzech mędrców (króli). Pierwszy król, symbolizujący Europę, klęczy przed Dzieciątkiem Jezus z darem w postaci naczynia ze złotymi monetami, w głębi widnieją królowie z Azji i Afryki w otoczeniu orszaku. Służący niosą kadzielnicę i złotą szkatułkę z mirrą. Poniżej w predelli widnieje werset psalmu po łacinie -„I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie, wszystkie narody będą mu służyły” (Ps 72,11).

Po obu stronach tablicy z wersetem dwa medaliony przedstawiają franciszkanina św. Bernarda po lewej a po prawej św. Aleksandra z Foigny. Rzeźbione w marmurze postacie w retabulum, oddzielone od obrazu dwoma korynckimi kolumnami, to król Dawid z harfą i prorok Izajasz ze szczypcami, którymi wysłany przez Boga anioł wyjął węgiel z ołtarza i dotknął nim języka Izajasza dając mu dar głoszenia Słowa Bożego (por. Iz 6,1-8). Wystrój rzeźbiarski uzupełniają umieszczone w zwieńczeniu figury świętych arcybiskupów Dawida z Wales i Henryka z Reims.